14 Juli (dag 4): Eerste dag kinderkamp en verhogen
Door: Jari en Lieuwe
Blijf op de hoogte en volg diaconaal project
14 Juli 2015 | Moldavië, Purcari
Om te beginnen, sommige Moldaven maken er een gewoonte van om op onze bedden te gaan slapen. Zo is het Sandra gisteravond nog overkomen dat ze op een klein kindje ging zitten. Gelukkig sliep het kindje verder en was er niks aan de hand. Ook missen er regelmatig stroopwafels uit Stefans tas. Die stroopwafels zien we dan twee minuten later in de handen van een Moldaaf. Zover de irritaties.q
Vandaag was de eerste officiële dag van het kinderkamp. Jessica, Aart, Niels, Anje, Lieuwe, Demi en Sandra waren de uitverkorene. Rond een uurtje of half 10 kwamen we bij de school aan, een groot gebouw dat er nog best prima uitzag. Op de binnenplaats van de school stonden de boxen al luid te draaien en stonden er 90 kindjes op ons te wachten. Samen met Anja (onze tolk) en wat oudere Moldavische jongeren hebben we het kamp verzorgd. Deze eerste dag was meer een soort meeloop dag en af en toe was het moeilijk om alles in het Roemeens te volgen. We begonnen met wat dansjes op een paar liedjes. (Een stuk of 6 die je aan het eind van de dag kan dromen.) Ook hebben we armbandjes gemaakt, bijbel les gevolgd, gevoetbald en verschillende spelletjes gedaan. Wat ons het meest op viel tijdens deze dag was hoe hard kinderen in Moldavië kunnen zijn, zo moesten we op een bepaald moment onze riem inleveren voor het spel ‘3 is te veel’. Normaal wordt de persoon normaal getikt, in Moldavië kan je een harde klap met een riem verwachten, volstrekt normaal volgens Anja. Dan vonden wij stoelendans op stukjes papier i.p.v. stoelen een stuk beter. We stopten om twee uur in plaats van drie uur omdat het te heet werd.
Het bouwen van vandaag bestond uit een paar dingen: Metselen, een betonnen trap slopen (Precies dit beton was wel van goede kwaliteit en was amper te breken.), een hoek van 25 bij 25 centimeter uit de kerk halen (Credits voor Floris.) en hout kloven. De Moldaven zijn er achter gekomen dat Nederlanders harder werken dan ze dachten dus melden ze heel vrolijk dat de muur geen 2.20 hoog moet worden maar 3.50 meter. Daardoor kwamen ze erachter dat we dan toch echt een tekort aan stenen zouden gaan krijgen. Dus om half zes werd er vrolijk gezegd, nadat de helft gedoucht was, dat er nog een hele vrachtwagen met stenen gebracht zou worden. Een hele domper voor de meeste mensen die al moe waren, maar met z’n allen hebben we dit klusjes geklaard. Er zijn weer vele kilo’s stenen gesjouwd door iedereen.
We merken dat we, omdat we er nu een paar dagen zijn, de Moldaven wat opener worden en meer hun best doen om in contact te komen. We komen ook meer te weten over de achtergrond van sommige Moldaven. Zo zijn we er achter gekomen dat ‘de twee patsertjes’ Pascha en Sergio, twee jongens zijn die verstoten zijn uit hun kerk omdat ze homo zijn. In deze kerk worden ze wel geaccepteerd, Maar Michai vertelde ons dat zij alsnog naar de hel zouden gaan. Volgens hun geloof moet je ook goed zijn voor ‘slechte mensen’. Als je dit soort dingen hoort, doet dat echt wel wat met je.
Vanavond gaan we nog even voetballen met de plaatselijke jeugd die nu ook veel meer contact zoekt en daarna lekker slapen zodat we morgen weer hard kunnen werken.
Groetjes Lieuwe en Jari
Ps. Tijdens het schrijven van onze groetjes schrokken we ons te pletter omdat er opeens een peer (of appel) op het toetsenbord viel.
Vandaag was de eerste officiële dag van het kinderkamp. Jessica, Aart, Niels, Anje, Lieuwe, Demi en Sandra waren de uitverkorene. Rond een uurtje of half 10 kwamen we bij de school aan, een groot gebouw dat er nog best prima uitzag. Op de binnenplaats van de school stonden de boxen al luid te draaien en stonden er 90 kindjes op ons te wachten. Samen met Anja (onze tolk) en wat oudere Moldavische jongeren hebben we het kamp verzorgd. Deze eerste dag was meer een soort meeloop dag en af en toe was het moeilijk om alles in het Roemeens te volgen. We begonnen met wat dansjes op een paar liedjes. (Een stuk of 6 die je aan het eind van de dag kan dromen.) Ook hebben we armbandjes gemaakt, bijbel les gevolgd, gevoetbald en verschillende spelletjes gedaan. Wat ons het meest op viel tijdens deze dag was hoe hard kinderen in Moldavië kunnen zijn, zo moesten we op een bepaald moment onze riem inleveren voor het spel ‘3 is te veel’. Normaal wordt de persoon normaal getikt, in Moldavië kan je een harde klap met een riem verwachten, volstrekt normaal volgens Anja. Dan vonden wij stoelendans op stukjes papier i.p.v. stoelen een stuk beter. We stopten om twee uur in plaats van drie uur omdat het te heet werd.
Het bouwen van vandaag bestond uit een paar dingen: Metselen, een betonnen trap slopen (Precies dit beton was wel van goede kwaliteit en was amper te breken.), een hoek van 25 bij 25 centimeter uit de kerk halen (Credits voor Floris.) en hout kloven. De Moldaven zijn er achter gekomen dat Nederlanders harder werken dan ze dachten dus melden ze heel vrolijk dat de muur geen 2.20 hoog moet worden maar 3.50 meter. Daardoor kwamen ze erachter dat we dan toch echt een tekort aan stenen zouden gaan krijgen. Dus om half zes werd er vrolijk gezegd, nadat de helft gedoucht was, dat er nog een hele vrachtwagen met stenen gebracht zou worden. Een hele domper voor de meeste mensen die al moe waren, maar met z’n allen hebben we dit klusjes geklaard. Er zijn weer vele kilo’s stenen gesjouwd door iedereen.
We merken dat we, omdat we er nu een paar dagen zijn, de Moldaven wat opener worden en meer hun best doen om in contact te komen. We komen ook meer te weten over de achtergrond van sommige Moldaven. Zo zijn we er achter gekomen dat ‘de twee patsertjes’ Pascha en Sergio, twee jongens zijn die verstoten zijn uit hun kerk omdat ze homo zijn. In deze kerk worden ze wel geaccepteerd, Maar Michai vertelde ons dat zij alsnog naar de hel zouden gaan. Volgens hun geloof moet je ook goed zijn voor ‘slechte mensen’. Als je dit soort dingen hoort, doet dat echt wel wat met je.
Vanavond gaan we nog even voetballen met de plaatselijke jeugd die nu ook veel meer contact zoekt en daarna lekker slapen zodat we morgen weer hard kunnen werken.
Groetjes Lieuwe en Jari
Ps. Tijdens het schrijven van onze groetjes schrokken we ons te pletter omdat er opeens een peer (of appel) op het toetsenbord viel.
-
15 Juli 2015 - 19:00
Buurtjes Jari En Demi:
Slaan met de riem?? -
15 Juli 2015 - 19:03
Buurtjes Jari En Demi:
Ik weet het niet maar hij wil mijn reacties niet plaatsen -
15 Juli 2015 - 19:08
Rene En Jolanda:
Leuk om jullie zo te volgen. Jullie zijn nu al een hele ervaring rijker. Zo te lezen komen jullie terug als volwaardige bouwvakkers!. Wat moet het een voldoening geven om zo je medemens te helpen. Geniet ervan en ga zo door! -
15 Juli 2015 - 19:45
Arthur&Melissa:
En hoek van 25x25 uit de kerk gehaald Floris? We begrijpen niet helemaal wat daar precies mee bedoeld wordt maar nemen aan dat dat de bedoeling was :-)??
Vreselijk dat die twee homosexuele jongens door iedereen als 'slecht' bekeken worden. Hopelijk kunnen jullie hen duidelijk maken dat ze zijn zoals ze gemaakt zijn en net zo goed als ieder ander!
@Lieuwe en Floris: de hele familie geniet dagelijks mee van het blog; jullie wirden gemist tijdens onze familievakantie maar iedereen is supertrots op jullie, en de rest van de groep. En, ik kan het niet laten, even een heeele dikke knuffel van mama -
15 Juli 2015 - 19:51
Nico:
Goed bezig allemaal. Tof dat jullie er zo hard tegenaan gaan. En tegelijk het contact met de kinderen hebben. Goede planning en verdeling, kanjers zijn jullie! -
15 Juli 2015 - 20:16
Barbara:
Hallo harde werkers !
Wat een belevenissen vandaag weer !
Vanuit Hoevelaken wil ik jullie bedanken voor wie jullie zijn en wat jullie
daar in Purcari betekenen op welke manier dan ook.
Enerzijds de praktische hulp , maar ook door te laten zien en merken dat
iedereen goed is zoals hij/zij is.
- spread a little love today -
Lieve groeten, Barbara.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
