Dag 6
Door: Aart en Mirjam
Blijf op de hoogte en volg diaconaal project
16 Juli 2015 | Moldavië, Purcari
Voordat we beginnen met vandaag willen we graag even terugblikken op gisteravond. Het plan was dat we om 19:00 gingen zwemmen. Zoals gewoonlijk was dat niet de tijd waarop we lagen te dobberen in het riviertje, maar waren we druk bezig met schaften.
Na het eten splitsten we de groep op in tweeën om de dag te evalueren en plannen te maken voor het kinderkamp. Stipt als wij Nederlanders kunnen zijn, stond de hele groep om 20:00 uur klaar om te gaan zwemmen. Helaas ontbraken er diverse benodigdheden zoals vervoer en chauffeurs (Moldavië proof). De rivier de Nistru vormt de grens tussen Transnistrië en Moldavië, we begaven ons in niemandsland. Dit was de reden waarom onze paspoorten mee moesten voor een eventuele controle door de grenspolitie. Na 13 mensen in een Dacia te hebben gepropt hobbelden we naar de rivier. Nog geen kwartier later lagen zowel de Moldaviërs als de Nederlanders te dobberen aan de grens onder het genot van een door een legendarische gitarist gespeeld deuntje. Om 21:00 ging het schemeren en verliet iedereen het water.
Als kers op de taart werden op een vrij onaangename manier ontdaan van ons bloed, een legioen muggen kreeg een door ons geserveerd lopend buffet aan het water aangeboden. Dit was het moment waarop de creatievelingen zich konden onderscheiden van de rest, de een sloeg er gewelddadig op los, een ander smeerde zich in met het sterkste muggenspul wat hij kon vinden. Nog een ander maakte het de muggen uitermate lastig door zich te mummificeren met handdoeken. Op de terugweg werd er uit volle borst gezongen en na een korte avondwandeling waren we onze tanden aan het poetsen.
NAPTE BUNA !
Na een stevig ontbijt met kaas ,ganzeleverpate en worst konden we er weer tegenaan. Aart, Jessica, Anje, Sandra, Lieuwe, Jari en Henry gingen helpen met het kinderkamp. De rest ging verder met bouwen, maar voordat er werk kon worden verzet werden recht voor onze ogen twee kippen genadeloos ontdaan van hun hoofd. Al bloedend spartelden ze als een kip zonder kop nog even door. Hierna werden ze in een emmer met kokend water gegooid zodat de veren later gemakkelijk konden worden verwijderd. Niet geheel verassend aten we die middag kippensoep.
Vandaag zijn er niet veel verschillende dingen gebouwd, maar is er alsnog hartstikke hard gewerkt. Gisteren hebben we de opdracht gekregen om een kuil te graven van 2x4x2,5 dus daar is de hele groep het begin van de ochtend mee bezig geweest. Halverwege de ochtend gingen Odin en Stefan helpen om beton te maken voor een nieuw stukje fundering en waren veel scheppen daarvoor nodig. Het graven kwam dus op een lager pitje te staan. Toch zijn we om 17:00 uur al een meter gevorderd.
Het kinderkamp was voor velen opnieuw een bijzondere ervaring. De kinderen waren helemaal losgekomen en wilden niets anders dan opgetild en geknuffeld worden. Het feit dat er mensen uit het buiteland waren was de eerste dag erg wennen voor de kinderen. We beseffen eigenlijk nu pas dat de kinderen ons die dag min of meer aan het uittesten waren en keken hoe ver ze konden gaan. Ook voor velen van ons was het een hele nieuwe ervaring en voelden diegenen voelden zich niet meteen op hun gemak.
Ondanks dat het kamp nog niet begon waren er al veel kinderen en konden we meteen met ze gaan spelen. We maakten met zijn allen een kring en gooiden de bal naar elkaar over. Wat mooi was om te zien was dat de kinderen in de kring niemand oversloegen en iedereen de beurt kreeg om de bal te gooien. Daarna begon het programma. Zoals gewoonlijk werd er gedanst en gezongen met de hele groep. Na de opening werden de kinderen in groepen opgedeeld van jong naar oud en kregen ze bijbellessen. Voor de jonge kindjes was er ook de mogelijkheid om te kleuren met als gevolg dat er na een halfuurtje een aantal blauwe, groene, en roze peutertjes rondliepen. Na de bijbellessen was onze groep aan de beurt. Na een ietwat chaotische circus estafette werd er WC-tikkertje gedaan met de kleine kinderen en gingen de wat oudere kinderen het spel: Hollandse Leeuwen doen. Jari, Sandra en Aart waren uitverkoren om tikker te zijn. Het was grote pret ondanks de 35 graden.
Hollandse Leeuwen bleek iets te ingewikkeld te zijn. Het spel verliep chaotisch, iedereen liep tegen elkaar op en eigenlijk snapten de kinderen er geen bal van, kortom: Ze hadden de tijd van hun leven. Als afsluiting werden de standaard liedjes, inclusief bijbehorende dans, die we eerder die dag al een heel aantal keer eerder hadden gehoord allemaal nog een keer gedraaid. Toen het afgelopen was wilden een aantal meisjes met ons op de foto en werden we onverwachts nat gegooid. Nadat we alles hadden opgeruimd betraden we een gigantisch oud verlaten pand. Ons avontuur eindigde vrij onsmakelijk nadat we een kamer betraden waarin drie dode zwerfhonden lagen. Al kokhalzend en schreeuwend renden we naar buiten, onderweg pikte Jari nog even een souvenir mee in de vorm van een skelet van een zwerfhond.
Het was een prachtige dag met veel memorabele gebeurtenissen.
Door: Mirjam en Aart
P.S. Lieuwe reageert niet op jullie sms’je, dan weten we tenminste zeker dat jullie deze blog lezen.
Na het eten splitsten we de groep op in tweeën om de dag te evalueren en plannen te maken voor het kinderkamp. Stipt als wij Nederlanders kunnen zijn, stond de hele groep om 20:00 uur klaar om te gaan zwemmen. Helaas ontbraken er diverse benodigdheden zoals vervoer en chauffeurs (Moldavië proof). De rivier de Nistru vormt de grens tussen Transnistrië en Moldavië, we begaven ons in niemandsland. Dit was de reden waarom onze paspoorten mee moesten voor een eventuele controle door de grenspolitie. Na 13 mensen in een Dacia te hebben gepropt hobbelden we naar de rivier. Nog geen kwartier later lagen zowel de Moldaviërs als de Nederlanders te dobberen aan de grens onder het genot van een door een legendarische gitarist gespeeld deuntje. Om 21:00 ging het schemeren en verliet iedereen het water.
Als kers op de taart werden op een vrij onaangename manier ontdaan van ons bloed, een legioen muggen kreeg een door ons geserveerd lopend buffet aan het water aangeboden. Dit was het moment waarop de creatievelingen zich konden onderscheiden van de rest, de een sloeg er gewelddadig op los, een ander smeerde zich in met het sterkste muggenspul wat hij kon vinden. Nog een ander maakte het de muggen uitermate lastig door zich te mummificeren met handdoeken. Op de terugweg werd er uit volle borst gezongen en na een korte avondwandeling waren we onze tanden aan het poetsen.
NAPTE BUNA !
Na een stevig ontbijt met kaas ,ganzeleverpate en worst konden we er weer tegenaan. Aart, Jessica, Anje, Sandra, Lieuwe, Jari en Henry gingen helpen met het kinderkamp. De rest ging verder met bouwen, maar voordat er werk kon worden verzet werden recht voor onze ogen twee kippen genadeloos ontdaan van hun hoofd. Al bloedend spartelden ze als een kip zonder kop nog even door. Hierna werden ze in een emmer met kokend water gegooid zodat de veren later gemakkelijk konden worden verwijderd. Niet geheel verassend aten we die middag kippensoep.
Vandaag zijn er niet veel verschillende dingen gebouwd, maar is er alsnog hartstikke hard gewerkt. Gisteren hebben we de opdracht gekregen om een kuil te graven van 2x4x2,5 dus daar is de hele groep het begin van de ochtend mee bezig geweest. Halverwege de ochtend gingen Odin en Stefan helpen om beton te maken voor een nieuw stukje fundering en waren veel scheppen daarvoor nodig. Het graven kwam dus op een lager pitje te staan. Toch zijn we om 17:00 uur al een meter gevorderd.
Het kinderkamp was voor velen opnieuw een bijzondere ervaring. De kinderen waren helemaal losgekomen en wilden niets anders dan opgetild en geknuffeld worden. Het feit dat er mensen uit het buiteland waren was de eerste dag erg wennen voor de kinderen. We beseffen eigenlijk nu pas dat de kinderen ons die dag min of meer aan het uittesten waren en keken hoe ver ze konden gaan. Ook voor velen van ons was het een hele nieuwe ervaring en voelden diegenen voelden zich niet meteen op hun gemak.
Ondanks dat het kamp nog niet begon waren er al veel kinderen en konden we meteen met ze gaan spelen. We maakten met zijn allen een kring en gooiden de bal naar elkaar over. Wat mooi was om te zien was dat de kinderen in de kring niemand oversloegen en iedereen de beurt kreeg om de bal te gooien. Daarna begon het programma. Zoals gewoonlijk werd er gedanst en gezongen met de hele groep. Na de opening werden de kinderen in groepen opgedeeld van jong naar oud en kregen ze bijbellessen. Voor de jonge kindjes was er ook de mogelijkheid om te kleuren met als gevolg dat er na een halfuurtje een aantal blauwe, groene, en roze peutertjes rondliepen. Na de bijbellessen was onze groep aan de beurt. Na een ietwat chaotische circus estafette werd er WC-tikkertje gedaan met de kleine kinderen en gingen de wat oudere kinderen het spel: Hollandse Leeuwen doen. Jari, Sandra en Aart waren uitverkoren om tikker te zijn. Het was grote pret ondanks de 35 graden.
Hollandse Leeuwen bleek iets te ingewikkeld te zijn. Het spel verliep chaotisch, iedereen liep tegen elkaar op en eigenlijk snapten de kinderen er geen bal van, kortom: Ze hadden de tijd van hun leven. Als afsluiting werden de standaard liedjes, inclusief bijbehorende dans, die we eerder die dag al een heel aantal keer eerder hadden gehoord allemaal nog een keer gedraaid. Toen het afgelopen was wilden een aantal meisjes met ons op de foto en werden we onverwachts nat gegooid. Nadat we alles hadden opgeruimd betraden we een gigantisch oud verlaten pand. Ons avontuur eindigde vrij onsmakelijk nadat we een kamer betraden waarin drie dode zwerfhonden lagen. Al kokhalzend en schreeuwend renden we naar buiten, onderweg pikte Jari nog even een souvenir mee in de vorm van een skelet van een zwerfhond.
Het was een prachtige dag met veel memorabele gebeurtenissen.
Door: Mirjam en Aart
P.S. Lieuwe reageert niet op jullie sms’je, dan weten we tenminste zeker dat jullie deze blog lezen.
-
16 Juli 2015 - 17:53
Patrick En Marjolein:
Zeer beeldend beschreven. We zien alles zo voor ons. Vanavond maar vegetarisch eten...
Waarschijnlijk wilden ze laten zien dat de kippensoep vers was. Goed bedoeld, maar toch!
Dat kuil graven zal de ervaren Moldavië-gangers wel goed afgaan. Die hebben al een paar meter ervaring ;-).
Het zal wel door de ouderdom komen, maar die spelletjes ken ik ook niet! Ik ben nog uit de tijd van zakdoekje leggen en schipper mag ik over varen.Wat heb ik gemist!! (Patrick)
Wel fijn dat de kinderen nu een beetje los komen en het contact beter wordt.
Geniet ervan en pas op waar je kijkt!!
Groeten -
16 Juli 2015 - 18:10
Lieske :
Heerlijk zo beeldend als jullie verslagen en zo veelzeggend als de foto's zijn!
Mooi dat we zo kunnen meegenieten met jullie avonturen. Wat mij opvalt is jullie heerlijk relativeren. En wat die kippen betreft: Een vegetariër heeft mij eens verteld dat als iedereen zijn eigen vlees zou slachten er geen vegetariërs hoefden te zijn. Jullie zijn vast op de goede weg!
Geniet van de kinderen, het harde werken, de verdiende maaltijden, de vervoersmiddelen, de contacten en vooral van elkaar! Groet Lieske -
16 Juli 2015 - 19:43
Ellie:
Wat geweldig, zwemmen in de Nistru! Fijn te horen dat zelfs de kleinste Moldavische schepsels genieten van jullie aanwezigheid. En dat jullie zo hard werken, zelfs al is het veel te heet en moeten jullie ongedefinieerde kuilen graven (toch niet weer een wc...?). Goede moed daar in de hitte en geniet van die echte biologische scharrelkippensoep en elkaar! Liefs voor jullie allen. -
16 Juli 2015 - 20:43
Jan&Liesbeth:
Mooi al die verhalen zo elke dag,we genieten er elke keer weer van als we ze lezen. Het is wel een primitieve bedoeling daar allemaal maar mooi om zo jullie steentje er aan bij te dragen om het daar wat beter te maken voor volwassen maar zeker ook voor de kinderen daar. Doen jullie je best daar nog even en geniet van de aandacht van de kinderen en maak er nog wat mooi's van de bouwput. En geniet er ook van met elkaar. Knuffel voor Odin en de groetjes aan de rest. -
16 Juli 2015 - 20:47
Anita:
En alweer een blog; jullie zijn er als de kippen bij ;)
Als je eens wist hoe ze de kipnuggets van de Mac maken...... Laat het je smaken !
Mooi filmisch beschreven, alleen de geluiden ontbreken. Goed bezig allemaal, hoor!
Morgen 10 tellen in de rimboe? Geniet met elkaar!
X -
16 Juli 2015 - 21:03
Barbara:
Hallo allemaal,
Een bijna filmisch verslag vandaag ! En weer heb ik ( en natuurlijk alle andere lezers met mij) kunnen meegenieten van jullie belevenissen ; leuke, minder leuke , bijzondere en onwaarschijnlijke.
Lieve groeten,Barbara.
" Het gaat er niet om hoeveel je doet, maar hoeveel liefde je stopt in wat je doet "
Moeder Theresa - stichtster missionarissen van naastenliefde/ Nobelprijswinnares
1910 - 1997 -
16 Juli 2015 - 22:03
Laura En Rinus:
Voor ons is dit iedere dag een heerlijk moment. De blog lezen en zien hoe jullie afzien, en genieten van de inspanningen die jullie leveren met elkaar. Dat is wat anders dan chillen op de bank. We zijn trots op ieder induvidu die dit aandurft.
De fijne plek die het na de bouw moet worden voor de jeugd in het dorp, de liefde die jullie delen en die oneindig in het geheugen van de moldaviers blijft hangen!
Het zal je verbazen hoeveel je straks achter moet laten van jezelf en hoe bijzonder dit plekje op de wereld door (en voor) jullie is gemaakt. Geniet en zie nog even af, bikkels.
Lieve groeten laura en rinus. -
17 Juli 2015 - 09:11
Willemien Schuurman Hess:
Ik ben helemaal onder de indruk. Wat kunnen die jonge mensen veel! Ja, je had al wat geoefend in het voorbije jaar. Toen konden de handen ook al behoorlijk uit de mouwen. Maar dit is wel even anders, lijkt me.
Vreselijke dingen zie je ook. Slachten en dooie honden. Maar ook heerlijke ervaringen. Zwemmen en de zon zien ondergaan. En spelen met de gretige kinderen. En met elkaar.
OOk af en toe flink knallen en teleurgesteld zijn. Goede en minder geode momenten. Soms even denken aan je kamer thuis.
Maar dit is het einde voor nu. En je vergeet het nooit meer. Je hebt altijd een verhaal later in Amersfoort.
Sterkte hoor en hou je haaks.
Liefs van Willemien. -
17 Juli 2015 - 12:54
Dinie Beitler:
Hallo Allemaal
Wat maken jullie veel mee op een dag.Weet niet of ik kippensoep nu nog wel zo lekker vind.
Maar gelukkig kunnen jullie het samen een plekje geven,al die indrukken schept wel een hele goede band.
Dank julie wel voor het mooie verslag en nog veel plezier met de kinderen.
Een dikke glimlach van een kind met plezier geeft super veel voldoening.
Liefs voor allemaal.OJa Jari je neemt dat skelet toch niet mee naar huis he.?
Groetjes Jan en Dinie -
17 Juli 2015 - 13:11
Opa At Beitler:
Jari, Demi en de rest van de bikkels,
Uit jullie rapportage maak ik op dat het soms afzien is, vooral voor tere zieltjes.
Waarvoor moet de gigantische kuil dienen? Hier ben ik wel nieuwsgierig naar.
Vroeger had je de zgn. "werkverschaffing": de ene groep moest een kuil graven die door een andere groep werd dichtgegooid met het zand uit de door hen gegraven kuil. Hier waren ze tijden mee bezig.
Jari, neem het gevonden hondenskelet maar niet mee naar huis; je moeder krijgt een hartverzakking!
Demi, zit jij in een bramenbos te wroeten? Wat is hier het nut van? Misschien is een klein fikkie handiger? Denk maar om je blote beentjes.
Ik begrijp dat Jari ook kinderspelletjes doet, goed man!
Moldaviegangers de groeten vanaf de Veenlanden waar het wel mooi weer is maar hard waait.
groet, opa at beitler
-
17 Juli 2015 - 15:10
Yvonne De Gier:
Wat een heerlijk verslag om te lezen! Fijn dat jullie na alle activiteiten en belevenissen steeds de moeite nemen om een blog te schrijven, zo lezen en leven wij in Hoevelaken lekker mee. Ook weet ik, na het lezen van dit smeuïge verhaal, dat de 'legendarische gitarist' regelmatig in zijn element is, anders komt het niet zo vloeiend de pen uit. Volgens mij is het nu al een zeer geslaagde reis en dito project. Veel plezier vandaag met het bouwen, spelen, muziekmaken, voetballen, uitblazen, autorijden/proppen, zwemmen etc. etc.
In het kader van de quote's hierbij een van Albert Schweitzer:
'Doe iets moois. Mensen zullen het imiteren'.
Liefs voor jullie allemaal en een knuffel voor Aart,
van Yvonne de Gier -
17 Juli 2015 - 18:59
Jeannette Stitselaar:
Wauw...wat een story weer....je word gewoon meegezogen in het verhaal.
Ik dacht dat we ondertussen wel wat gewend waren van dit soort werkvakanties!!
Super dat jullie al zoveel gedaan hebben!!
Groetjes vanuit een zonnig Frankrijk van mendi, Kevin, Nikki, Ruud en Jeannette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
